Vanmorgen begon de dag voor Kyani gewoon op school. Nadat ik haar had weg bracht ging ik door naar de diabetesverpleegkundige dit keer alleen zodat we alles makkelijk konden bespreken zonder dat kyani zich telkens in het gesprek voegt.

In het ziekenhuis aangekomen net mijn bakkie thee gepakt wachtte Tineke me al op, meteen naar haar kamer. Ze viel meteen met de deur in huis door te vragen hoe het ging met ons... Kort samen gevat het gaat de laatste tijd erg klote.  Waarom het niet zo goed gaat komt doordat kyani erg schommelt met haar waardes en daardoor humeurige buien krijgt en je niets meer met haar ken beginnen. En ze lang in een boze bui blijft hangen en je haar er niet uit krijgt met als gevolg ze gaat schoppen en slaan. Ze gaat hier dan de trap op en de deur dicht... Ze trapt de deur er nog niet uit maar zal niet lang meer duren als ze zo doorgaat. Hierbij ook aangegeven dat ik dit heel moeilijk vind worden ook doordat ik door alles oververmoeid raak en weinig geduld erdoor krijg. Gevolg hiervan is dat zowel kyani als ik beiden overstuur raken.

Je probeert van alles omdat je gewoonweg niet meer weet wat je ermee aan moet. Hiervoor gaat kyani toch weer een afspraak krijgen bij de kinderpsychologen.