Ik ben Kyani, ik ben nog maar 7 jaar oud. Ik heb op 1 februari 2016 te horen gekregen dat ik de chronische ziekte suikerziekte heb en hier de rest van mij leven ermee moet leren leven.
Ik heb tot 1 februari gewoon kunnen leven als een 7 jarig kind hoort te doen van mijn leeftijd. Maar vanaf vandaag zal ik leven als het ''zorgenkindje'' van mama en opa. Ik moet door mijn rot ziekte 8x per dag mijn bloed nakijken hoe hoog of laag mijn suiker is in mijn bloed. En ik moet 4x op een dag insuline spuiten. En als ik te hoog zit moet ik extra insuline prikken. Ik prik dit in mijn buik, benen en soms doet mama het in mijn BIL!!! Maar dit doet niet zeer hoor ik ben er al helemaal aan gewent.
Ik vind het soms alleen een beetje moeilijk dat ik boos word op mijzelf dat ik deze rot ziekte heb. Of op mama omdat ik dan weer iets niet mag hebben omdat mijn suiker in mijn bloed al erg hoog is.
Dit is mijn mama die mij veel steunt ook als ik niet altijd lief tegen haar ben... Dan komt ze mij even goed troosten en knuffelen en praten totdat ik mij weer goed voel. Soms zitten we ook gewoon even samen te huilen. Omdat het niet altijd even makkelijk is. Maar mama en ik zeggen tegen elkaar samen staan wij sterk en komen we er weer uit of er boven op ondanks de tegenslagen.