Der zijn veel mensen om ons heen die van alles willen vragen en weten, hiervoor heb ik een apart blogje gemaakt waar je alle opmerkingen of vragen kunt stellen. OP 1 vraag die ons bijna dagelijks word gesteld ga ik hier proberen antwoord op te geven...
De vraag waar he omgaat is: Hoe gaat nu naar 2 maanden met Kyani en met jou me al die veranderingen?
Aller eerst wl ik jullie zeggen als je eigen kind diabetes heeft en je bent eenmaal thuis dan begint het echte besef pas en spanning hoe het zelf doen en regelen. En als je er dan eenmaal inzit is alles best zwaar vooral omdat ik en kyani samen alleen zijn, tuurlijk staan we samen sterk maar dit is anders als je de zorg even uit handen zou kunnen geven en even tot rust kunt komen.
Want dit gaat nei zomaar, denk bijvoorbeeld aan dat wat doe je als kyani bij een vriendinnetje wilt spelen? DIt is een geregel want ja er moet toch geprikt en gespoten worden... En wie doet dit als kyani pertinent weigert dit te doen! Precies ouders van een vriendinnetje zullen dit niet allemaal even zomaar doen.
En dit geld hetzelfde als je een weekendje weg wilt zonder kind, vind maar eens iemand die de zorg even van je wilt overnemen ook s'nachts! Zodat je zelf (on)bezorgt weg kunt. Er veranderd zoveel het is niet meer ik pak in en ga weg... Nu is het van te voren bedenken hoe je alles goed geregeld krijgt.
Zorgen dat alle diabetes spullen op voorraad zijn en zo niet da dit minimaal 2 dagen van te voren besteld word want tja.. na elke keer willen halen en is nooit op voorraad en als je besteld hebt altijd maar weer de helft geleverd is geeft ook nooit vertrouwen!
Want als moeder van een kind met diabetes moet je dus gewoon 24 uur aanwezig zijn voor als er wat is! Je kunt niet zomaar weg en de verantwoordelijkheid neerleggen bij je kind! En dit ja is soms wel zwaar en om hulp vragen is soms erg moeilijk.
Ook vragen sommige wel eens hoe zie je de toekomst met kyani en haar diabetes....
Wat ik vaak dan antwoord is: Ik leef met de dag en probeer niet aan morgen te denken, alle ouders die een zorgen kindje hebben die ween precies wat je hiermee bedoelt en zullen ook vaak dit antwoord geven.
Wat soms ook lastig of moeilijk is dat hoe de omgeving om je heen reageert op dat je kind der suikerwaardes zit te meten of der eigen insuline spuit.... Want als buitenstander denk je daar niet aan, maar voor zowel mij als kyani is dit iets waar wij elke keer als we een dagje uitgaan of op vakantie gaan waar we raar aangekeken worden of rare opmerkingen naar onze kop gegooid krijgen... Nu ken ik mij daar vrij makkelijk overheen zetten maar als je dan ziet wat het met je dochter doet is dat niet leuk meer. Hier mee willen wij ook gewoon zeggen heb je vragen stel ze en zit niet zo dom te kijken of rare opmerkingen te maken!
Een kind prikt gewoon liever niet op een wc ja maar bij een tafeltje waar ze der spulletjes op ken leggen en klaar maken.
En daarnaast hebben we ook nog een omgeving die soms veel te hoge eisen van ons stelt wat of voor mij of voor kyani niet haalbaar is!
Waar kyani ook moeite mee heeft is dat als er kinderfeestjes zijn en ziet dat al haar vriendinnetjes wel uitgenodigd zijn en zij niet... Dan komt ze al verdrietig uit school en vervloekt ze der suikerziekte in de auto.... Want waarom worden hun wel uitgenodigd en zij niet is dan der vraag... Eh ja dat weet mama niet, kyani geeft op zo een moment de schuld aan der diabetes (soms ook aan de ouders van het kind dat jarig is). Dit soort dingen zijn gewoon heel confronterend en erg moeilijk voor kyani.